Rusya Devlet Başkanı Putin’in zihin dünyası fırsatçı bir tüccar gibi çalışıyor. Dünyanın neresinde olursa olsun çıkan çatışmalara muhakkak müdahil olup masada kendine yer bulmak üzerine kurgulanan bu stratejinin bir diğer ayağı ise Rus çıkar bölgelerinde karışıklıklar çıkarmak. Daha önce Çeçenistan, Kırım’ı işgal ederken aynı stratejiyi kullanan Putin, şimdi de Kaliningrad üzerinden Avrupa’yı kontrol etmenin peşinde. Kaliningrad’ın yolu ise iç karışıklıkların yeni merkezi olan Belarus’un işgalinden geçiyor. Son bir haftadır Belarus'tan gelen görüntüler ve Lukaşenko'un açıkça Rus ordusuna müdahil olma çağrısı işgalin başlıyor olduğunun kanıtı. Putin'in en büyük şansı ise 'Batı Bloku'nun, Macron, Obama gibi stratejik derinlikten yoksun liderler tarafından yönetilmiş ve yönetiliyor olması. Bugün, Rusya'nın denizler doktrininin karşısındaki tek güç ise Türkiye.
Belarus’ta Lukaşenko’nun tartışmalı seçimlerden sonra kendisini başkan ilan etmesiyle uzun süredir üzerine konuşulan Rus işgali ihtimali giderek arttı. Ülkede yaşanan hükümet krizine Rus ayrılıkçılar Ukrayna'daki gibi yaklaşınca konu bir varoluş krizine dönüştü.
Putin'in askeri müdahale ile Lukaşenko'ya destek veririz mesajı, Lukaşenko'nun da buna yeşil ışık yakması ülkedeki vaziyeti içinden çıkılmaz bir noktaya taşıdı.
Girdiği yerden çıkmaması ile bilinen Rusya neden Belarus’u bu kadar önemsiyor? Bu sorunun arkasında ise 2. Dünya Savaşı’nda girip çıkmadığı, Prusya başkenti Köningsberg, Rusça adıyla Kaliningrad var.
Kaliningrad’ı kontrol eden Avrupa’yı kontrol eder
Almanların 2. Dünya Savaşı’nı kaybetmesinin ardından ülke Sovyetler ve ABD arasında paylaştırılmış, duvarın yıkılışı ile Sovyetler bölgeden çekilmeye başlamıştı. Sovyetlerin, diğer bir deyişle Rusların çekilmeyi savaş sebebi saydığı tek yer ise Baltık Denizi’nin kenarında yer alan küçük bir şehir: Köningsberg.
Köningsberg’in, Kaliningrad’a dönüşmesinin arkasında ise bu bölgenin Avrupa’nın tam ortasında yer alması yatıyor. Bölgedeki bütün Alman izlerini silen Ruslar savaş ganimeti olarak elinde tuttuğu bölgeden çıkmaya da niyetli değil.
Rus sınırına neredeyse 400 km mesafede bulunan bölgenin anahtarı ise Belarus’tan geçiyor. Rus askerlerinin Belarus’a girmesiyle Kaliningrad ile arasındaki mesafe kapanmış olacak, kara sınırını doğrudan kullanmaya başlayacak.
Putin son 10 yılda bu bölgeyi ciddi oranda silahlandırdı. Bölgede asker sayısını 80 binli rakamlara çıkartan Rusya; hava savunma bataryalarından, uçak filolarına, nükleer başlıklı uzun menzilli füzelere kadar akla gelebilecek her türlü silah ile bölgede askeri varlığını arttırmış durumdaydı.
- Avrupa'nın stratejik tek iç denizi Baltık'ı donanmasıyla ve Kaliningrad'taki üssüyle kontrol eden Rusya olası bir mücadelede ikmal problemini de Belarus'un işgali ile tamamen ortadan kaldırıyor.
Sıcak soğuk fark etmiyor: Denizler İmparatorluğu doktrini
Bugün Putin, bütün stratejisini Türkiye’de ‘sıcak denizlere inme prensibi’ şeklinde klişeleşmiş Rus emperyal doktrininin üzerine kurmuş durumda. Libya’daki askeri varlığının da Suriye’dekinin de Kırım’ın işgalinin de arkasında bu sebep yatıyor.
Baltık üzerindeki tüm kontrolü ele geçirmesi de artık Belarus üzerinden tamamlanmış durumda. Rus yayılmacılığı bugün; Ohotsk Denizi’nden, Kuzey Buz Denizi’ne, Baltık’tan Akdeniz’e ulaşmış durumda. Bu bölgelerdeki geleneksel rakiplerini de bir bir ekarte etmekten çekinmiyor.
Bu yayılmacı stratejisinin arkasında ise kötü yönetilen Batı Bloku bulunuyor. Bugün, Fransa ülkesinin geleneksel hassasiyet noktaları ile ilgilenmeyen bir isim tarafından yönetiliyor: Emmanuel Macron.
- Putin’in aksine hiçbir stratejik kabiliyeti olmayan bu isim Rusya’nın Akdeniz’deki etki alanını kurmasına en büyük desteği veren isim. 1856 yılında Kırım’da bu yayılmaya karşı; Osmanlı ile beraber hareket eden Fransa’nın aksine Macron ve Obama gibi figürlerin iş bilmezliği sayesinde bugün Rusya Karadeniz’i aşıp Akdeniz’de dahi belirleyici aktör haline geldi.
Sarı öküz'ü vermeyecektik: Kırım ve Suriye
Putin, karşısında böyle tecrübesiz siyasetçiler bulduğu müddetçe yayılma alanını da giderek artıracak. Yarın ise bugün Türkiye’nin tezlerini dinlemeyip müttefiki ile mücadele eden Batı Bloku ‘Sarı öküzü vermeyecektik’ diye ağlaşmaya başlayacak.
