Avustralyalı yazar Steve Biddulph Raising Boys ismiyle 2013 yılında yani bundan 11 yıl önce
erkeklerin eğitimde başarısızlığına
dair bir kitap yayınlamış.
Biddulph modern dönem erkekleriyle alakalı öne çıkan özellikleri şöyle sıralıyor:
Otuz yıl önce herkes kızların durumundan kaygılanırdı.
Kızların ufkunu yükseltmek, onlara hayatlarında istedikleri her şeyi yapabileceklerine dair güven vermek ve başarılarının önündeki engelleri kaldırmak için dünya çapında büyük bir çaba sarf edildi.
Ve işe yaradı; Bugün kızlar kendilerinden daha emin, motive ve yeteneklidir.
Kızlar erkeklerden daha fazla okul bitiriyor, daha fazla üniversiteye gidiyor ve daha iyi notlar alıyor.
İlkokulda erkek çocukların dikkatleri
kolayca dağılır ve çoğu zaman onlara ayak uydurmakta zorlanırlar.
Öğretmenler tüm zamanlarını erkekleri baskı altına almak için harcarken kızlara olan ilgiyi kaçırıyor.
Üçüncü sınıfa geldiklerinde çoğu erkek çocuk artık kitap okumuyor.
Birçoğu tek kelimelik cümlelerle konuşuyor:
Lisede münazaralara, konserlere, öğrenci konseylerine veya spor dışı herhangi bir etkinliğe katılmazlar.
Hiçbir şeyi umursamıyormuş gibi davranırlar (Biddulph, 2013).
Biddulph erkeklerin başta eğitimde ve sosyal hayatta geri kalışı üzerinde dururken kadınların kat ettiği mesafeye 11 yıl önce bu cümlelerle dikkat çekmiş.
Avusturalyalı yazarın yukarıdaki düşüncelerini bu çarşamba günü dikkat çektiğim
Akademisyen Yunus Vehbi Karaman’ın
makalesinden aktardım.
Karaman’ın eğitimde kadınların başarısının nedenleri ile erkeklerin neden geri kaldığına yönelik makalesinde Avrupa ülkelerinden oldukça dikkat çekici veriler var.
Avustralya ve İngiltere’de
kadınların eğitimde uzun süreden beri önde olması ve erkeklerin eğitimde geri kalması
da büyük sorunu.
Makaleden alıntıya devam edelim;
(2008, s. 65), Amerika’da erkeklerin ilkokuldan liseye kadar kızlardan daha düşük notlara ve daha düşük sınıf derecelerine sahip olduklarına dikkat çekiyor.
New York Times’ta yazdığı yazıda
, Amerika’da erkeklerin temel, lisans ve lisansüstü eğitimde geri kaldıklarını ve böylece
konuma gelmeye başladıklarını dile getirmiş.
Edsall, okulların ve eğitim süreçlerinin kız öğrencilere daha uygun bir şekilde
ve bu nedenle erkeklerin eğitimde geri düştüklerini belirtiyor.
Edsall erkeklerin eğitimden geri kalması ve eğitime tepki göstermeleri birbirini besleyen süreç olarak ortaya çıkarken beyaz erkeklerin sağcılaşarak 2020’deki seçimlerde %61 oranında muhafazakarların adayı olan
oy verdiklerini hatırlatıyor (Edsall, 2021).
yayınladığı Of Boys and Men (2022) isimli kitabında Amerika’da kız öğrencilerin erkeklerin önüne geçişini irdelemiş.
En gelişmiş 20 ülkede de durumun farklı olmadığı
na dikkat çekmiş.
Reeves, Amerika’da kız öğrencilerin not ortalamalarında, liseyi bitirme oranlarında ve üniversitede eğitim görme sayılarında erkeklerin önüne geçtiğine işaret ederken her dört erkekten birinin sorun yaşadığı bir
eğitim ortamında sorunun erkeklerde değil sistemde olduğuna vurgu yapıyor.
Özetle bugün ekonomik olarak gelişmiş ülkelerde
sloganı ile
kadını evden kovup zorla dışarıda iş hayatına sokan
sistemden kimse memnun değil.
İnsanlık katili
yaptığı soykırımın ardından Müslüman olan bir İngiliz gencin videosuna rastladım.
Şöyle diyor genç. “
Sistem erkekle kadının rollerini değiştirdi.
Avrupa’da artık erkekler erkek gibi kadınlar kadın gibi yaşamak istiyor. Erkek evin ekonomik ihtiyaçlarını karşılayan tek adam olmak isterken kadın da dışarıda çalışmak yerine evinin işleriyle ve çocuklarıyla vakit geçirmek istiyor.”
Erkeğin dışarıda çalışmak zorunda olduğu, kadının dışarıda çalışmasının tamamen
bağlı olduğu bir sistem bugün batının arzuladığı bir sistem.
Bu konu bugün bizim sorunumuz gibi gözükmese de yarın önümüze çıkan en önemli sorun olacak.
Eğitim şart ama hangi eğitim?
