Ortaokul yıllarındayken başladığı otostopa yirmi yıldan fazla devam eden Ümit Aksoy, üstüne üstelik otostopun kitabını da yazdı. Felsefe doktorası yapan Aksoy’un kitabı 2016 yılından Raskol’un Baltası tarafından yayımlandı. “Her Şey Biraz Eksik, Otostop Hariç” isimli kitabına; Haramidere’de geçen çocukluk dönemini anlatarak başlıyor. Aksoy’un ilk romanı olan bu kitap bir nevi otobiyografi özelliği de taşıyor. “İnsan bazen bir fren sesine âşık olabilir” diyen Aksoy, otostopu ‘fren sesinden ibaret’ şeklinde özetliyor.
Otostopu bir ulaşım yönteminin ötesinde yaşam stili olarak gören Aksoy, okura başka bir kaynaktan edinemeyeceği bilgileri sunuyor. 5 duyuyu birden harekete geçen kitapta Aksoy, şöyle bir itirafta da bulunuyor: “Otostopu en çok asfalt için özlüyorum. Yağmur yağınca yalnızca toprak değil asfalt da bir kokuyor, havalanıyor ki sormayın. Buram buram, tane tane zift kokuyor. Ne zaman bir yol yapılsa gözlerim doluyor, ağlıyorum. Neden? Bilmem, seviyorum işte. Neden olacak canım? Sizin de ömrünüz asfaltın ortasında geçse siz de seversiniz, ne olacak.”
Nihayet dergisinin Ağustos sayısında karşımıza çıkan Aksoy, otostop hakkında keyifle okunan bir röportaj vermiş. Kendisine her defa sorulan “Otostop yaparken korkmuyor musunuz?” sorusuna “Neden korkayım ki?” karşılık veren Aksoy, “Bu cevap beni arabasına olan bütün o insanlara bir saygı ifadesidir. Çok önemli bir şey yapıyorlar. Onlar da tanımadıkları bir adamı arabalarına alıyorlar. Araba mahrem bir mekândır, neredeyse eviniz gibidir ve o insanlar sizi bu mahrem bölgeye davet ediyorlar. Bu karşılıklı bir şey ve o adamın yaptığı çok saygıdeğer bir iş. Sen de bunu bilirsen, bunu anlarsan, orada o güven eşiğini aşıyorsun ve karşındaki kişiyle bir tür paylaşım içinde giriyorsun” şeklinde konuşuyor.
Şehir içi ve şehir dışında otostop yapmanın farklı olduğuna değinen Aksoy, şehir içinde otostop yapmanın daha zor olduğunu söyleyerek şu şekilde anlatıyor: “şehrin içindeki yollar yolculuk yapmak için tasarlanmamış. Yani sanki insanlar belli belirsiz bir yerlere yerleşmişler, sonra o yerler arasında hani burada bir yol olsa da iyi olur, denilip yol yapılmış gibi bir şeyler koymuşlar. Otostop ise görünür olmakla ilgili bir iş. Yani sağınızda solunuzda sizi engelleyen bir şeyin olmaması gerekiyor. Ayrıca insanlardan olabildiğince uzakta yapmak istiyorsunuz otostopu. Çünkü kolay değil size yönelen o bakışları kaldırmak. Bir insanın standart, alışılmış yol alma biçimi dışında bir şey yapması en hafif tabirle sinirlendiriyor dışarıdan bakan insanları.”
Otostop yapmaya başladıktan sonra insanın nerede olursa olsun kendini yapmaktan alıkoyamadığını ifade eden Aksoy, otostop çekebilmek için herhangi bir şehre gittiğini anlatıyor. Otostopu hayatı olarak tanımlayan Aksoy, “Otostop, kendimi ona bıraktığım, daha doğrusu teslim olduğum bir eylem. Beni biraz yaşadığım çıkmazdan, içinde bulunduğum sıkıntıdan, darlandığım anlardan, yalnızlıktan uzaklaştıran bir şey oldu otostop. Gerçekten bir şey yapıyorum hissini bana veren yegâne şeydi. Ben bir şeyleri başarıyordum, kendimi güçlendiriyordum” diyor.
İnsanların modern zamanda uzun zamandır deneyim biriktirdiğini söyleyen Aksoy, “Otostop için de geçerli. Geleneksel hayatta, insanların bir şeyler öğrenme, bir durum hakkında bilgilenme yolları daha netti. Evet, bu yollar şimdi de net gibi ama deneyim dediğimiz bu bilgi edinme şekli, bugünkü anlamıyla, orada mevcut değildi. Mesela, örnek alma ya da tadarak öğrenme gibi imkânlar vardı. Fakat deneyim, modern hayatta olduğu gibi, öğrenme işinin merkezinde yer almıyordu. Otostop da bu anlamda modern bir şey. Otostopta da deneyim bir bilgi kaynağı olarak merkezde” ifadelerini kullanıyor.
