Portekiz’den oyunla mukayese edildiğinde makul bir skorla dönmüştü Fenerbahçe. Riskli ama döndürülebilir bir skor... Tribünler beklendiği gibi sahaya çıkan ilk 11 ise biraz şaşırtıcı idi. Doğrusu normal bir lig maçı olsa Fenerbahçe taraftarının kulağına hoş gelecek bir kadro ile başladı Cocu. Ama rakip skor avantajlı Benfica olunca tereddüt ağır bastı. Tam da o tereddütü haklı çıkartacak bir 5 dakika ile başladı maç. Sonra bir mola derken yine Benfica’nın bitmek tükenmek bilmeyen kanat organizasyonları. Neredeyse her kanat hücumunda üç kişi Benfica adına topun olduğu yerdeydi; hatta bazen dört... Buna karşılık Fenerbahçe sadece uzun topları denedi ki bu da rakibin en tercih edeceği idi kuşkusuz. Benfica’nın bağıra bağıra gelen golünden sonra tribünlerin coşkusu da kesildi. Ta ki ilk yarının sonunda gelen gole kadar. Oysa 7. dakikada Fenerbahçe’nin yapması gerekeni göstermişti; gelişi güzel değil sabırla topu kenara taşıyıp ceza sahasında çoğalmak. Savunma dengesi bu şekilde kolay bozulan bir ekip Benfica ve Cocu’nun talebeleri ilk yarıda bunu çok az akıl edebildi. Buna rağmen tıpkı ilk maçta olduğu gibi ilk yarıdaki oyun-skor dengesi kabul edilebilirdi.
İkinci yarıda pek parlak başlamadı Fenerbahçe adına. Sahada daha takım gibi duran hala Benfica idi, ta ki 65’te gelen iki değişikliğe kadar. Cocu’nun riski daha da arttıran hamlesi sonrasında Fenerbahçe bir 15 dakika gerçekten futbol oynadı ve rakibini boğdu.
Ama zaman ilerleyip gol de gelmeyince sarı-lacivertliler yine oyundan düştü. Kabul edelim ki kuralar çekildiğinde turun favorisi Benfica idi. Yeni bir şeyler deneyen Fenerbahçe’nin bu haliyle Benfica’yı elemesi için fazlasıyla kısmetli olması gerekiyordu ama olmadı. Peki yeni yönetim, yeni hoca ve yeni oyun için ümit var mı ligde? Taraftarın desteği sürdükçe evet.. En azından zannettiğimizden daha cesur bir hocası olduğunu gördük, sonrası zamana ve verilecek krediye kalmış...
