Moskova deplasmanındaki diziliş, Mariano ve Ahmet farkıyla aynen sahadaydı. Çalkantılı bir sezon, sürekli fire veren bir kadro ve 20. resmi maçına çıkarken iyi futbol diyebileceğimiz iki maçı vardı Galatasaray’ın; Porto deplasmanı ve içerideki Lokomotif maçının bir bölümü. Kim ne derse desin bu gerçeğin en çok Galatasaraylı futbolcular farkında ve o farkındalık özgüven problemi olarak yansıyor sahaya. Dün gece kaçın ilk bölümü tam da bu söylediğimizin tezahürüydü aslında...
Sonrasında rakibin favori olduğu bir maçta mağlup duruma düşmesine rağmen maçı çevirebileceğine inanacak iki pozisyonu oldu Cimbom’un ve Beşiktaş savunmasının yardımıyla Galatasaray maça ortak oldu. Kuvvetle muhtemel bugün Cüneyt Çakır konuşulacak ve biz skordan ve takımlardan bağımsız yazalım, iyi hakemlikten öte iyi insan olmakla ilgili tartışılacak bir isimdir Cüneyt Çakır ve bunu kendi takımları aleyhlerine verilen kararlardan çok önce görmeliydi insanlar...
Böylesine demoralize bir süreç yaşayan rakibe karşı erken gole rağmen Beşiktaş neden maçı ilk yarıda koparamadı sorusunun cevabını sevgili köşe komşum Ergin Aslan yazacaktır elbette. Ama birkaç haftadır yaşanan süreci, kadroyu ve dün yaşananları birlikte düşününce sonuç ne olursa olsun Galatasaraylı futbolcuların mücadele, gayret ve sakinlikleri kesinlikle hem kayda hem takdire değer. Sonuçta favori olan kazandı ama kabul edelim ki favori gibi oynamadan...
