Ev sahibi gibi başlayamadı Fenerbahçe. İlk 15 dakikanın görüntüsü sanki 19 yıldır kazanamayan Galatasaray değil Fenerbahçe gibiydi. Ve rakip kaleyi ilk ciddi anlamda yoklayan Gomis ile sarı-kırmızılılar oldu. Bu bölümün dikkat çeken bir başka tarafı da Fenerbahçe'nin " iddialı", Galatasaray'ın " sorunlu" yanı duran toplarda da ev sahibinin rakibi tehdit edememesi idi. Sonrasında Fenerbahçe, yavaş yavaş hakim olmaya başladı oyunda.

Unutmadan Türk hakemliği adına geleneksel hale gelen "derbi kriterlerine" temas edelim. Bir hakemin görevi maçı sağ salim bitirmek değil, kuralları uygulamaktır. Bu kaçıncı "Bu derbi şimdi kart vermeyeyim" kararı oldu; ayıptır üstelik diğer takımlara haksızlıktır vesselam...

İlk yarının sonlarında Fenerbahçe oynaması gerektiği gibi oynadı ve oyunu rakip sahaya yıktı ama skoru bulamadı. Selçuk-Fernando ikilisini göbekten geçemeyen sarı-lacivertliler bu kez sağ kanattan zorladılar ama bu kez de Soldado'nun yalnızlığı ortaya çıktı.

İkinci devre yine Galatasaray'ın Rodrigues'in gayret ve becerisi ile bulduğu iki pozisyonu ile başladı. Son yarım saate girilirken hem skordan memnun olan hem de daha net pozisyonlar bulan Galatasaray'dı. Hal böyle iken Aykut Hoca'nın hamlesi kendisine yönelik eleştirilere karşı "kör göze parmak sokarcasına" oldu. Kötü olan Ekici'nin çıkması anlaşılır ama Valbuena varken Alper tercihi taraftarın hoşuna gidecek cinsten değildi haliyle...

Sonrasında "nihayet" Valbuena sahadaydı ve Fenerbahçe o girdikten sonra gerçekçi ataklar, sahici pozisyonlar bulmaya başladı. Son dakikalarda orta sahalar karşılıklı iptal oldu ve maç her iki takıma da gidip gelir hal aldı ama gol gelmedi...

Fenerbahçeliler adına bir yıl daha Kadıköy'de yenilmezlik serisi ile övünmek mümkün ama gerçek şu ki Galatasaray istediğini alıp döndü vesselam...