Dirar’ın yokluğunun Fenerbahçe’yi bu kadar etkilemesini pek kimse beklemezdi muhtemelen. Alper Potuk’un vasatın çok altındaki performansı da Dirar’ın eksikliğini daha da belirginleştiren etkendi. Halbuki Aykut Kocaman Valbuena’yı maçın başında kullanarak daha üretken bir oyun ortaya çıkarabilirdi. Ligde ununu elemiş eleğini asmış bir rakibe karşı galibiyetin mecbur olduğu bir maçta skora giden kısa yolu seçmedi Aykut Hoca. Alper Potuk denemesi boşa geçen bir 45 dakikaya sebep oldu. Golün gelmediği her dakika da artan stres olarak geri döndü. Oysa Bursaspor’un maç özelinde puana özel bir ihtiyacı ve buna bağlı olarak ekstra bir direnci yoktu.
Fenerbahçe atakları ilk 45 dakika boyunca Giuliano ve Atıf’ın bireysel çabalarına kaldı. Bu çabalar da Giuliano’nun da oyun karakterinden dolayı Atıf’ın kanadından gerçekleşti. Son tercihler ve ortalar yanlış olunca beklenen pozisyon zenginliği uzun süre oluşmadı.
İkinci devrede Valbuena’nın oyuna dahli, gole ihtiyacı olan Fenerbahçe’nin daha agresifleşmesi maçın temposunu yükseltti. Ama stres ve baskı da beraberinde yükselmişti. Gol geciktikçe Fenerbahçe telaşlandı. Bursapsor’un sürpriz golüne erken cevap gelmese Fenerbahçe’nin sezon finali felakete dönüşebilirdi. 1-1’den sonra oluşan kaos baskısında gelen gol Fenerbahçe’yi hayatta tuttu.
Ancak bir gerçek var ki, Fenerbahçe’nin galibiyetini zor duruma sokan, erteleyen faktör Aykut Hoca’nın tercihleri ve geciken oyuncu değişiklikleriydi. Daha akılcı seçimler üç puanı çok daha erken getirebilirdi.
