Gerek Karabükspor, gerekse de Trabzonspor kazanmaları halinde sezonun ikinci yarısına çok daha farklı hedeflerle girecekti. Karabükspor korku tünelinden çıkmak için Trabzonspor ise şampiyonluk yarışının içinde olmak için büyük avantaj sağlayacaktı. Bu denli gerilimi yüksek bir maça sadece konsantre olmak yetmezdi, yetmedi de.

Mütevazı kadrosuyla sadece direnen, özellikle orta alandaki mücadelede ayakta kalarak Poko ile sonuç üretecek ataklar geliştiren ev sahibi takım, oyunun genelinde bu düşüncesinde başarılı olurken, Trabzonspor, hem tempoyu yakalayamadı hem de kenarları sağlıklı kullanamayarak sonuç üretecek pozisyon bulamadı.

Orta alan baskısını Okay ve Onazi ile kırmaya çalışan Trabzonspor, N’doye ve Rodallega’nın oyuna girmesiyle arkaya yaslanan rakibi karşısında baskı kurmuş gibi görünse de kale alanı içinde bu oyuncuları sağlıklı kullanamayınca ancak bir puanı kurtaracak gole ulaşabildi ki bu golde klasik Burak Yılmaz golüydü. Trabzonspor’un, bu kadar etkisiz ve sonuç üretecek pozisyonlardan uzak kalmasının başlıca nedeni de Olcay Şahan ve Abdulkadir’le son çizgiyi inememesinin yanı sıra Yusuf Yazıcı’nın, Burak Yılmaz’a uzak kalması ve baskı karşısında direnç gösterememesiydi. Bu handikabın yanı sıra Onazi ve Okay da hücumu desteklemeden uzak kalıp ikinci bölgeyi kontrol etmek zorunda kalınca, bordo-mavili takımdan hücum zenginliğini beklemek zaten hayalcilik olurdu.

Trabzonspor’un bu maça ne denli konsantre olduğu yediği golde ortaya çıktı zaten. Alanı geçtik, adam paylaşımında bile önceliğiniz olması gereken Yatabare’yi bu denli boş bırakmanız affedilir bir futbol hatası olamaz. Başta da belirttiğim gibi, kazananın hedefi adına sezonun ikinci yarısına çok daha farklı düşüncelerle gireceği vasatı aşmayan bu maçta ev sahibi ekipte Poko, konuk ekipte de Okay Yokuşlu’nun ön plana çıkması tek teselli oldu.