Dünyada olduğu kadar Türkiye’de de büyük bir hayran kitlesine sahip Hintli oyuncu/yönetmen Aamir Khan, yapımcılığının yanı sıra başrolünü de paylaştığı yeni filmi Dangal (Güreşçi) ile nihayet seyirci karşısına çıktı. Daha çok sosyal içerikli filmlerle tanınan, ırkçılık, İslamofobi ve ayrımcılıkla mücadeledeki çabalarıyla da büyük sempati toplayan ünlü oyuncu, bu kez kadın haklarını öne çıkaran bir hikâyenin kahramanı olarak geri döndü. Kız çocuklarının erken yaşta evlendirilmelerinden maruz kaldıkları aile baskısına, kadınların aile içi sorunlarından yaşadıkları çeşitli zorluklara kadar, kadın haklarını geniş bir skalada ele alan Aamir Khan, yeni filmiyle kitlelerin beğenisini bir kere daha toplayacağa benziyor. Senaryo ve yönetmenliğini Nitesh Tiwari’nin üstlendiği Dangal’da, Aamir Khan’a Sakshi Tanwar, Fatina Sana Shaikh ve Sanya Malhotra oyuncu olarak eşlik ediyor.
Gerçek olaylara dayandırılan Dangal, erkek çocuk sahibi olmak isteyen Mahavir Singh Phogat isimli genç bir babayla iki kızının, destansı mücadelesini konu ediyor. En büyük hayali kendisi gibi güreşçi bir erkek çocuğu yetiştirmek olan Mahavir Singh Phogat, ardı ardına doğan 4 kız çocuğuyla hayal kırıklığı yaşar. Ne var ki spora yatkınlıklarını fark ettiği iki kızını yetiştirmeye başlamasıyla ümitleri yeşerir. Çevresinin eleştirilerine aldırmadan kızlarına antrenörlük yapan genç adamın çabası önce ülkeye ardından tüm dünyaya yayılır. Kızları Geeta ve Babita Kumari, engelleri bir bir aşarak dünya şampiyonluğuna doğru koşarken, babaları da her geçen hayallerine biraz daha yaklaşır.
Amerikan sinema endüstrisine alternatif olarak sunulan ama anlatım biçimi kadar adıyla da Hollywood’a öykünmekten kurtulamayan Bollywood’un özelliklerini belirgin biçimde taşıyan Dangal, baba ve kızlarının verdiği mücadeleyi coşkulu bir dille anlatıyor. Hint kültürünün vazgeçilmezleri olan şarkı ve danslarla renklenen filmin duygu yoğunluğu da hayli yüksek. Mizahla harmanladığı senaryosunda pek çok toplumsal meseleyi duygulu bir biçimde ele alan yönetmen, büyük ölçüde kadınların sosyal hayatta maruz kaldığı ayrımcılığa yoğunlaştığı filmde sosyal adaletsizlik ve özellikle kadınlara yönelik önyargılara eleştiriler getiriyor. Genç babanın ön kabullere karşı direncini ve bu yolda karşılaştığı zorluklarla mücadelesini etkileyici sahnelerle aktaran film, rövanşist bir anlayıştan özenle kaçınarak, yapıcı eleştirileriyle seyirciyi kendi tarafına çekmeyi başarıyor. Bir yandan Hindistan’ın sosyokültürel zenginliklerine göndermeler yapan Dangal, diğer yandan da ülkenin sosyoekonomik yapısını eleştirmekten geri durmuyor. Filmin görüntü yönetimindeki başarısı ve oyunculuk performansları da ayrıca anılmaya değer.
